سید حمیدرضا برقعی شاعر جوان کشورمان در سروده‌ خود به کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه(س) عرض ارادت کرده است.                   همسایه سایه‌ات به سرم مستدام بادلطفت همیشه زخم مرا التیام داد وقتی انیس لحظه تنهایی‌ام توییتنها دلیل اینکه من اینجایی‌ام تویی هر شب دلم قدم به قدم می‌کشد مرابی‌اختیار سمت حرم می‌کشد مرا با شور شهر فاصله دارم کنار تواحساس وصل می‌کند آدم کنار تو حالی نگفتنی به دلم دست می‌دهددر هر نماز مسجد اعظم کنار تو با زمزم نگاه دمادم هزار شمعروشن کنند هاجر و مریم کنار تو تا آسمان خویش مرا با خودت ببراز آفتاب رد شده شبنم کنار تو در این حریم، سینه زدن چیز دیگریستخونین‌تر است ماه محرم کنار تو ما در کنار صحن شما تربیت شدیمداریم افتخار که همشهری‌ات شدیم ما با تو در پناه تو آرام می‌شویموقتی که با ملائکه همگام می‌شویم بانو! تمام کشور ما خاک زیر پاتمردان شهر نوکر و زنها کنیزهات زیباترین خاطره‌هامان نگفتنی ستتصویر صحن خلوت و باران نگفتنی ست باران میان مرمر آیینه دیدنیستاین صحنه در برابر آیینه دیدنیست مرغ خیال سمت حریمت پریده استیعنی به اوج عشق همین جا رسیده است خوشبخت قوم طایفه، ما مردم قمیمجاروکشان خواهر خورشید هشتمیم اعجاز این ضریح که همواره بی‌حد استچیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است من روی حرف‌های خود اصرار می‌کنمدر مثنوی و در غزل اقرار می‌کنم ما در کنار دختر موسی نشسته‌ایمعمریست محو او به تماشا نشسته‌ایم اینجا کویر داغ و نمک‌زار شور نیستما روبروی پهنه دریا نشسته‌ایم قم سال‌هاست با نفسش زنده مانده استباور کنید پیش مسیحا نشسته‌ایم بوی مدینه می‌وزد از شهر ما، بیاما در جوار حضرت زهرا نشسته‌ایم از ما به جز بدی که ندیدی ببخشماناز دست ما چه‌ها که کشیدی ببخشمان من هم دلیل حسرت افلاک می‌شومروزی که زیر پای شما خاک می‌شوم...