دل نوشته ای از طرف من برای شما خوبان سلام برماه رمضان،ماه خوب خدا، سلام برلحظه های ناب مغفرت و گذشت،  سلام بر فصل بندگی وراز ونیاز عاشق و معشوق، دوباره خداوند، سفره ای از نوروبرکت، بر پهنای آسمان گسترانید، و من وتو را بر سر این سفره دعوت کرد، حالا تو میهمان این سفره هستی، حواست هست، میهمان سفره خداوند بزرگ، خالق بی همتایی که داشتنش جبران همه ی نداشته هایمان است، مهربانی، بی بدیل وبی مانند، مگر این نیست که خودشان فرمودند، مرا بخوانید، تا شما را اجابت کنم، حالا زمان گدایی من وتو از در خانه ی اوست، از سفره ی خدا، هرچه میخواهی بردار، ذرهای از عظمتش کم نمی شود، سفره ی کریمانه اش بزرگ است و بی پایان این روز ها او به همه مهربانتراست، حتی نسبت به گنهکارانش، اما شاید امسال ماه بندگی، متفاوت باشد، دلمان از دنیای فانی گرفته، دلمان تنگ شده،  برای لحظه های کنار هم بودن در مسجد، دلمان  تنگ برای نماز جماعت، دلمان تنگ شده برای همه و همه، حواسمان به اطرافی هایمان هست، به آنهایی که سال گذشته، روزه هایمان را با آنها افطار می کردیم، اما امسال جایشان برایمان خالی است، با آنهایی که در شب قدرباهم بودیم واماقدرشان امسال برایمان مشخص شد، اما تو به نیابت از آنهایی که دوستشان داشتی، اگر میتوانی دستی را بگیری بگیر، زمین خورده ای را از زمین بلند کنی، بلند کن، گرسنه ای را سیر کنی، سیر کن، تشنه ای را سیراب کنی سیراب کن، آبرو داری را عزت و بزرگی ببخشی، ببخش، تو بنده خدا هستی، پس مثل خدایت مهربان باش، بزرگ باش، جبار باش، ستارالعیوب باش، شاید، شاید، ماه رمضان آخرت باشد، کسی نمی داند، در شب قدر امسال در پرونده قدر مان چه خواهند نوشت، مهربانی کن، ومنتظر مهربانی خدا باش، تو خلیفه او در روی زمین هستی! دلنوشته ای از ابوالفضل رزاقیان پیرامون ماه مبارک رمضان انتهای پیام/14