به گزارش خبرنگار طاووس بهشت؛ رمضانعلی قبل از رفتن به جبهه، سفارش فاطمه را به همه بستگان کرد. تا عباسعلی بود، پدر پشتش به او گرم بود ولی حالا، فرزندانش را دوباره تنهاتر از قبل میدید. او همه را به خدا سپرد و به جبهه رفت. دلش پیش فاطمه بود. تنها فرزند دختری که خداوند به او عنایت کرده بود. عکسی از دخترش را به همراه داشت. به محض پایان مأموریتش، آماده برگشتن به وطن شد. سری به بازار شهر اهواز زد و برای فاطمه اسباب بازی و سوغاتی خرید. دوستانش سوار ماشین شدند؛ اما او قطار را برای برگشتن انتخاب کرد. چون آن را مطمئن تر میدید.دلش میخواست زود خودش را به دخترش برساند. سریع به ایستگاه قطار رفت و حرکت کرد. در بین راه گاهی به عکس فاطمه نگاه می کرد و به او میگفت: «نگران نباش، دخترم، چند ساعت دیگه میام پیشت و کلی سوغاتی و عروسک برات خریدم» قطار در ایستگاه شهر هفت تپه ایستاد. تعدادی از قطار پیاده شده و عده نیز ماندند. پدر دل از اشتیاق دخترش برنمیداشت و کنار همان سوغاتی های فاطمه ماند. ناگهان غرش هواپیماهای دشمن، منطقه را ناامن کرد و ایستگاه راه آهن هفته تپه در آتش خشم دشمن سوخت.

بسیاری به شهادت رسیدند. دوستانش که با اتوبوس حرکت کرده بودند، همه به شهر رسیدند. دو سه روزی گذشت اما خبری از رمضانعلی نشد. همه نگران بودند. بستگان برای پیدا کردن رمضانعلی به تکاپو افتادند و از جمله به شهر هفته تپه رفتند. شواهد نشان میداد که رمضانعلی در جریان بمباران هوایی ایستگاه راه آهن هفت تپه به شهادت رسیده است و باید او را اینجا، پیدا کنند. از روی پیکر شهدا، هویت آنها قابل شناسایی نبود. وسایلی از آنها نیز باقی نمانده بود. پیکری را دیدند که از چهره چیزی از او نمانده و قابل شناسایی نبود. دست در جیب شلواری که در کنار زانو داشت کردند و عکسی از فاطمه دختری ۶ساله، تمام عشق و امید پدر در جیبش پیدا شد و شد عامل شناسایی و هویت پدر، عجب رسمی دارد این روزگار، عکس دختری عامل شناسایی پیکر پدر...

 شهیدان پسر و پدر:(عباسعلی و رمضانعلی رحیمی)

نویسنده:حسن کشایی

انتهای پیام/محدثه سادات شمسی، محمدرضا رحمتی آرانی