ماه رمضانی که می آید- رمضان 1431 –کارش از همه رمضان های پیش سخت تر است. پاک کردن ما از آلودگی ها، سال به سال پیچیده تر و تخصصی تر می شود ولی امسال، اوضاعمان حتی مطابق نرخ رشد آلودگی معمولمان هم پیش نرفته است. ناگهان یک جهش سینوسی در کشف و فرورفتن در گناهان جدید داشته ایم و رکوردهای بی نظیری زده ایم.           یادداشتی از: ابوالفضل سربند آرانی پاک کردن ما امسال، واقعاً کار نفس گیر و عجیبی است. خدا کند رمضانی که می آید تاب بیاورد و جوابمان نکند. همین یک قلم را حساب کنید که پدربزرگ ها و مادربزرگ هایمان، پدران و مادران ما، نهایت جرمشان این بود که سرکوچه با چند تا همسایه، پشت سر یکی که نبود بد بگویند یا در حد خودشان کارهایی که نکرده به او نسبت دهند؛ کجا به عقلشان می رسید که غیبت ها و تهمت ها را می شود send to all کرد؟ کجا به عقلشان می رسید می شود دروغ ها و تهمت هایی زد و اسمش را گذاشت تحلیل سیاسی؟ کجا به عقلشان می رسید می شود با یک دکمه شیرجه زد توی استخر گناهان؟...خوب بود اگر برای پر کردن نامه عمل ما، کاری به حافظه موبایل یا کامپیوترمان نداشتند؛ حیف که همه این ها هم حساب است، حیف که دروغ شناس های ماهر و حرفه ای و کاربلدی آن طرف هست که نمی شود با سناریوهای پیچیده مجابشان کرد.فکرش را بکنید!!! ماه رمضان های سال های مختلف قبل از رسیدن هر ماه رمضان همایش و نشستی با هم داشته باشند. حتماً در آن مدام آه می کشند و به همدیگر می گویند: دروغ هم دروغ هم قدیم، دروغگو هم دروغگوهای قدیم، اصلاً گناه هم گناه های قدیم... یک استغفرالله پاکشان می کرد ولی این جدیدی ها... آن ها حتماً دلشان به حال ماه رمضانی که می آید می سوزد. چطور می شود این مؤمنین سرگردان را دوباره مثل روز اول کرد؟ و بعد حتماً خود رمضان آخری جوابشان را می دهد و می گوید که خیالتان نباشد و من کارم را بلدم. حتماً این ماه رمضان آخری به قبلی ها می گوید که عوضش این مؤمنان آلوده، تا دلتان بخواهد تنها و سرگردانند و تنهایی و سرگردانی از آن چیزهایی است که خدا به خاطر آن، معامله را آسان تر می گیرد و نرخ شوینده ها را در حد حراج می آورد پایین. بعد هم احتمالاً ماه رمضان های قدیمی به ماه رمضان آخری می گویند این وسایل عجیب چیست که با خودت می بری؟ و او توضیح می دهد که این «شبهه شور» است و این را هم که می بینید در دست دیگر من است اسمش «شایعه ساب» و مطمئناً قدیمی ها سر در نخواهند آورد از این مواد چون قدیم کارها با همین دست راه می افتاد و فقط کافی بود آن ها بالا آورده شوند و بلند بگویند «العفو»  و به این همه وسایل احتیاج نبود.ولی رمضان آخری خیلی چیزها باید بر دارد با خودش بیاورد؛ جاروهای مکنده توجیه و برس هایی که می روند گوشه های ذهن و شک می شویند.ماه رمضانی که می آید، سخت و عزیز است. هیچ وقت بیش از امروز به آمدنش احتیاج نداشته ایم. ما مهمانان شک زده ای هستیم که با نگاهی خالی و منفعل، گوشه ای ایستاده اند و حتی به دست هایشان هم اعتماد ندارند که بخواهند آن ها را دراز کنند و چیزی از سفره بردارند. امسال مهمانان فلجی هستیم که لقمه را باید بگذارند توی دهانمان تا شاید حافظه طعم های قدیمی به ما برگردد. آیه به آیه کتاب خدا را باید دوباره در درون ما نازل کنند. انگار شوک یا هیجان، حافظه معنوی ما را پاک کرده باشد و اسم ها را، کلمه ها را، مفهوم ها را از یاد برده باشیم. ما از تصادف سخت و عحیبی از یک دوره کمای طولانی به حیات بازگشته ایم و قدر هر دستی را که دوباره طعم زندگی را به ما بچشاند می دانیم. خدا کند رمضانی که می آید همه این ها را حوصله کند؛ چرا نکند؟