طاووس بهشت: مسجد در فرهنگ‌ اسلامی جایگاه ویژه‌ای در همه سطوح زندگی اجتماعی دارد، نقشی مهم برای اعتلای تمدن اسلامی. مسجد با ترسیم زیربنای اعتقادی یک جامعه، فرهنگ آن را شکل می‌دهد و شاکله اجتماعی را سامان می‌بخشد. بنایی خاص که تقریبا تمام مراودات مردم را در خود معنا می‌کند. مسجد از دیرباز محل اجتماعات با تم مذهبی همراه با موضوعات متنوع فرهنگی بوده‌است. از تصمیمات مهم جنگ و جهاد و انقلاب گرفته تا مراسمات مربوط به بزرگداشت اهل‌بیت(ع). ما حتی شادی و غم خود را هم به شادی و غم ایشان در مسجد متبرک می‌کردیم. ساختمان مسجد هم تداعی همان بهشت عدن را برای ما دارد. ستون‌های پیچکی و آسمان گنبد مانند بی‌انتها... رنگ‌های فیروزه‌ای و سبز و کاشی‌های هشت‌پر. اما آنچه امروز از آن غافل شده‌ایم که به نظر می‌رسد بسیار مهم و راهگشای ما نیز هست، بُعد انکارناپذیر فرهنگی مسجد است. مسجد این روزها بر خلاف گذشته در بطن زندگی ما نیست! لا به لای این همه ساختمان‌های عجیب و غریب و تو در تو، کمتر مسجدی فرصت خودنمایی پیدا کرده‌است. این نیاز اساسی حس می‌شود که باید نگاهمان را دوباره به سمت مساجد بازگردانیم و مجددا تلاش نماییم که مسجدها را به عنوان کانون‌های تغییر و تثبیت هویت فرهنگی و دینی مطرح کنیم. این روزها، مسجد می‌تواند عامل محبت و همدلی مردم با همدیگر باشد. این عبارات به صورت کاملا روشن در بیانات مقام معظم رهبری قابل پیگیری است که مبنا در مسجد خداست و هر فعالیتی که در مسجد انجام می‌پذیرد همین رنگ و بو را در خود دارد. ایشان در بیانات خود در دیدار با ائمه جماعات فرمودند: «پس بنابراین یک مسئله، مسئله‌ی گردهماییِ مردمی بر محور نماز و محور ذکر از نظر اسلام است. این مهم است. بنابراین اگر کار اجتماعی هم در اینجا انجام می‌گیرد، مثلاً تصمیم می‌گیرند که یک تعاونی‌ای درست کنند برای فقرا یا در یک امر خیری تعاون کنند، این با توجّه به اقامه‌ی صلات است، با توجّه به ذکر است، برای خدا است، بر محور صلات است. اگر بسیج می‌شوند از مسجد برای رفتن در مقابله‌ی دشمن، این به معنای حرکت جهاد فی‌سبیل‌الله هست، بر مبنای خدا است، بر مبنای ذکر است؛ اگر وظیفه پیدا می‌کنند که امورات شهری را، امورات محلّه را مثلاً از لحاظ امنیّت، از لحاظ کارهای لازم انجام بدهند، باز بر محور ذکر ]است‌[.»