ياداشتی از: مهدی مولايی آرانی اقتصاد مهم تر است یا فرهنگ؟ این سوالی است که بارها در ذهن بسیاری از ما پیش آمده است و هر بار متناسب با مشاهدات عینی خود پاسخی برای آن ارائه کرده ایم. روزی با مشاهده مشکلات اقتصادی، اقتصاد را مهم تر دانسته و معتقد بودیم اگر بیکاری رفع شود، اگر دغدغه تامین مسکن و پوشاک و مایحتاج زندگی رفع شود، اگر دغدغه پرداخت قسط و قرض و... رفع شود مشکلات حل خواهد شد و جامعه ای بانشاط خواهیم داشت. بدون شک اقتصاد نقش مهمی در زندگی ما دارد و در جامعه ای که فقر وجود داشته باشد، مشکلات و معضلات بسیار زیادی به وجود خواهد آمد. اما مسیر اصلاح اقتصاد از کجا عبور می کند؟ محل درد لزوما محل درمان نیست. اگر مردم با مشکلات اقتصادی روبرو هستند، متصدیان و مسئولان باید ریشه ی حل آن را در جایی غیر از اقتصاد جستجو کنند. در نگاه اول معتقدیم علت اصلی مشکلات اقتصادی کشور برنامه ریزی نادرست و برخی رفتارهای نادرست اقتصادی است. اما در نگاهی عمیق تر متوجه می شویم که برنامه ریزی اقتصادی از فکر و عقل اقتصادی ناشی می شود و آن چیزی که این فکر را می سازد فرهنگ اقتصادی است. عقل در هوایی به نام فرهنگ نفس می کشد و فکر می کند. اگر این هوا فرهنگ آلوده به فرهنگ اشرافیگری، تنبلی، خودبرتربینی و عدم مشورت در برنامه ریزی، ضعیف بودن کار جمعی، قانون گریزی، اسراف،عدم وجدان کاری، مصرف گرایی و... باشد برنامه ریزی مسئولان و رفتار مردم نیز متناسب با آن شکل خواهد گرفت. مسیر اصلی  البته نه اینکه تنها راه باشد  برون رفت از مشکلات اقتصادی، اصلاح فرهنگ اقتصادی برنامه ریزان و مردم است و در این مسیر اصلاح فرهنگ اقتصادی مسئولان نقشی بسیار مهم تر دارد. گام بعدی این است که متناسب با فرهنگ  اصلاح شده، برنامه ریزی صحیح و علمی صورت گیرد.