طاووس بهشت: مجید مجیدی کارگردان سرشناس ایرانی روز پنجشنبه با حضور در دفتر سازمان ملل در ژنو سوئیس، سخنان روشنگرانه‌ای را در نقد سیاست‌های غرب در خصوص اسلام‌هراسی و ایران‌هراسی ارائه کرد. متن کامل سخنرانی کارگردان محمد (ص) به شرح ذیل است: «به نام خدا؛ گاهی فکر می‌کنم اگر من در یک کشور غربی به دنیا آمده بودم و در کودکی و نوجوانی و جوانی‌ام  هر صبح در صفحات روزنامه‌ها می‌خواندم و هر شب روی صفحات تلویزیون می‌دیدم که چگونه عده‌ای مسلمان در شرق. بمب‌گذاری و انفجار کار هرروزه‌شان است، ماشین‌های بمب‌گذاری شده را در میان بازارها و مراکز تجمع مردم منفجر می‌کنند سرهای مخالفان خویش را صدها صدها می‌برند و در برابر دوربین‌ها به نمایش می‌گذارند و گاه با همین سرها در کوچه‌ها و خیابان‌ها فوتبال بازی می‌کنند سینه‌های دشمنان را می‌شکافند و قلب آنان را می‌خورند، کلیساها و کنیسه‌ها و حتی گاه مساجد و حسینیه‌های دیگران را با مردمی که برای عبادت به آنجا آمده‌اند به آتش می‌کشند، آیا در این صورت چه دیدگاهی نسبت به اسلام و مسلمانان پیدا می‌کردم و چه ترس و هراسی از آنان در دل می‌پروراندم و آیا امکان داشت با این‌همه جنایت و خشونت، گرایشی به این دین و آیین پیدا کنم اگر چه خود را با افتخار یک مسلمان می‌دانم و خوشبختانه من در کشوری به دنیا آمدم و رشد کردم که از همان سال‌های ابتدای زندگی با همه وجودم دریافتم: دینی که پدران و مادرانم  برگزیده‌اند آیینی مملو از مهر و محبت و عشق است و کینه‌ورزی و انتقام جایی در آن ندارد و خدایش همواره با صفات «مهربان» و «رحیم» شناخته می‌شود و در کتاب آسمانی‌اش قران ١١٣بار در ابتدای هر سوره  جمله‌ای تکرار می‌شود که پیام‌آور محبت و مهربانی  گسترده و همیشگی خداوند است. من در سرزمینی پا به جهان گذاشتم که مردم مسلمانش با هر گونه خشونت مذهبی بیگانه بودند و قرن‌ها پیروان ادیان و مذاهب دیگر را به همسایگی و همزیستی  مسالمت‌آمیز خویش پذیرفته بودند زیرا به پیامبری ایمان داشتند که سراسر زندگی‌اش  را مهربانی و عشق به دیگران در بر گرفته بود و نه تنها به مسلمانان و پیروان خویش که به همه انسان‌ها با هر نژاد و زبان و حتی به حیوانات و گیاهان و درختان نیز مهر می‌ورزید. من پیامبری را شناختم که مهربانی، شیوه زندگی‌اش و شعار هر صبح و شامش بود. محمدی که با دشمنان کینه‌توزش هم به مهر و محبت رفتار می‌کرد  وقتی پس از سال‌ها رنج و آزار، این بار پیروز به شهری که از ان رانده شده بود باز می‌گشت، هیچ کس را به جرم پیشین مجازات نکرد نه تنها خانه هیچ دشمنی را به انتقام  ویران نساخت بلکه خانه بزرگ‌ترین دشمن و مخالف خود را پناهگاه و مأمن همه مخالفان و دگر اندیشان  قرارداد محمدی که در کتابی که از سوی پروردگارش برای مردم آورده بود مسلمانان را از توهین و ناسزا حتی به بت های مشرکان وبت پرستان  بر حذر می‌داشت (انعام ١٠٨) پیامبری که از جانب خدا ندا می‌داد: نکند رفتارهای زشت و ستمگرانه دیگران شما را از مرام صلح‌آمیز و مسالمت جوی‌تان دور کند که شما همواره باید به عدالت و انصاف رفتار کنید (مائده ٨). این‌چنین بود که در گذر زمان با آیینی خو گرفتم که نه تنها پیامبرش الگو و اسوه مهربانی و محبت بود که شاگرد و دست‌پرورده و جانشینش علی نیز جز به مهر سخن نگفت و جز به محبت رفتار نکرد و حکومتی را برقرار کرد که هیچ کس بر دیگری جز به تقوا و پاکی و پارسایی برتری نداشت  در تاریکی شب‌ها ناشناس به سراغ بینوایانی می‌رفت که از زمره مخالفانش بودند و در میان آن‌ها نان و خرما توزیع می‌کرد تا گرسنه سر به بالین نگذارند. اگر در جنگی ناخواسته دشمن آب رودخانه را از سپاهیان او دریغ می‌کرد تا تشنه بمانند او مقابله به مثل نکرد و هنگامی که به رودخانه مسلط شد آب را در اختیار آنان قرار داد  مرامنامه حکومتش خطاب به استانداران و حاکمان شهرها این بود که انسان‌ها از دو گروه بیرون نیستند یا هم کیش‌اند یا هم نوع  و در هر دو صورت باید به آنها مهر ورزید. من با چنین آیینی خو گرفتم و طبیعی است وقتی طالبان در افغانستان جنایت می‌کرد یا وقتی حادثه دهشت‌بار ١١سپتامبر به وقوع پیوست می‌دانستم که آن چه روی می‌دهد هیچ سازگاری و ارتباطی با دینی که من به آن ایمان دارم ندارد. امروز از خودم و از شما می‌پرسم به راستی در پشت همه عملیات جنایت‌کارانه‌ای که به نام اسلام صورت می‌گیرد چه دست‌هایی پنهان است  از شما می‌پرسم القاعده و طالبان که در پاکستان و افغانستان زاده شد رشد کرد و اینک سایه شومش بر همه جهان افکنده شده است ابتدا توسط کدام قدرت‌ها آفریده شد و مورد حمایت قرار گرفت تا امروز با جنایات آن‌ها بذر اسلام هراسی در دل همه جهانیان کاشته شود و نهال خشونت این بار به شکلی دیگر یا به صورت نسل‌کشی در میانمار و آفریقای مرکزی و یا  با اقدامات نظامی و گسیل سربازان  سر بر آورد. متأسفم که بگویم حکومت‌هایی طالبان و القاعده را از هر سو حمایت کردند که همواره از هم پیمانان غرب به شمار می روند دولت های عربی  آنان در دامان خویش پروراندند که اینک به نوعی دیگر خشونت و کینه‌ورزی را ترویج می‌کنند. خوشحالم که بگویم که نه در حادثه ١١سپتامبر نیویورک و نه در بمب‌گذاری های مترو لندن و نه در هیچ عملیات انتحاری، هیچ تروریستی با ملیت ایرانی و با آیینی که در سرزمینم ایران ترویج می‌شود شرکت نداشت اما متأسفم که به یاد بیاورم غرب تمام فشارها و تضییقاتش را پس از این حوادث متوجه ایران و ایرانیانی کرد که همواره چنین عملیاتی را محکوم کرده‌اند. من به عنوان یک هنرمند که در سال های اخیر به دلیل اقدام به ساخت فیلمی در باره زندگی پیامبر اسلام بسیار خوانده‌ام و بسیار تحقیق کرده‌ام، شهادت می دهم که چنین اقدامات خشونت باری که میوه آن اسلام هراسی در همه جهان است با روح اسلامی که من از محمد و علی و حسین (ع) آموخته‌ام بیگانه است و لذا سعی دارم تا پیام و چهره واقعی دین مهربانی پیامبر اسلام را در قالب فیلم محمد به دنیای نگران و آشفته عرضه کنم. من معتقدم اگر واقعیت اسلام به مردم جهان عرضه شود همه تشنگان عدالت و مهربانی عاشقانه به سویش خواهند شتافت. من باور دارم که رفتارهای زشت و آلوده‌ای چون قرآن سوزی در آمریکا یا تولید فیلم های جسارتگر نسبت به پیامبر یا مسلمانان و یا حتی اقداماتی نظیر انتشار کاریکاتورهای توهین‌آمیز نقشی جز کمک به خشونت‌طلبانی که نام اسلام را دزدیده‌اند ندارد و چه بسا روی دیگر چنان رفتارهایی است. جنایتکارانی که می‌کشند و تکه‌تکه می‌کنند مشتاقانه به انتظار چنین اقداماتی هستند تا جنایات خویش را توجیه کنند و از میان توده‌های ناآگاه برای خود سربازان جدید استخدام کنند. سخن را با پیام خداوند به رسولش محمد (ص) به پایان می‌برم که فرمود: ای کسانی که ایمان آورده‌اید همگی در پرتو ایمان به خداوند، در صلح و آشتی در آیید و از گام‌های شیطان پیروی نکنید که او دشمن آشکار شماست «(بقره٢٠٨)».