این روزها از در و دیوار، نسخه‌هایی می‌بارد که در آن‌ها، تکنیک‌های غلبه بر گرسنگی و تشنگی را یادمان می‌دهد. تلویزیون، گزارش‌های ویژه پخش می‌کند با این موضوع که «چه بخوریم و بنوشیم تا در رمضان، گرسنگی و تشنگی را کمتر احساس کنیم»                 روح الله رشیدی-این روزها از در و دیوار، نسخه‌هایی می‌بارد که در آن‌ها، تکنیک‌های غلبه بر گرسنگی و تشنگی را یادمان می‌دهد. تلویزیون، گزارش‌های ویژه پخش می‌کند با این موضوع که «چه بخوریم و بنوشیم تا در رمضان، گرسنگی و تشنگی را کمتر احساس کنیم»! روزنامه‌ها و سایت‌های اینترنتی هم که دست کمی از تلویزیون ندارند؛ کارشناسان مختلف تعذیه و پزشکی، به‌خط شده‌اند و دارند به مخاطبی که روزه گرفته، آموزش می‌دهند که چطور در مقابل گرسنگی و تشنگی مقاومت کند!یک زمانی، این حرف‌ها اسمش «توصیههای پزشکی برای سلامت روزه‌داران» بود؛ امروز اما چیزی بیش از توصیه برای سلامت شده و بی‌سر و صدا افتاده‌ایم در خط «مبارزه با گرسنگی و تشنگیِ حاصل از روزه‌داری»! انگار نه انگار که اصولاً روزه‌داری یعنی گرسنگی کشیدن و تشنگی متحمل شدن، تا به اصطلاح، مراتب بعدی تربیت محقق شود. مثل اینکه تکلیفی بر ما وارد شده و ما هم با اکراه آن را پذیرفته‌ایم و حالا داریم برای در رفتن از تبعات تکلیف، راه در رو پیدا می‌کنیم…بیراه نیست که جامعه‌ی مسلمانان، اوج مصرف را در رمضان تجربه می‌کند! دهن‌کجی به سنت‌های الهی، از این آشکارتر می‌شود؟