این روزها مصادف با آغاز سال جدید عِبری برای یهودیان است و به منزله عید نوروز و اول سال آنان به شمار می‌رود اربعین کلیمی به ۴۰ روزی گفته می‌شود که حضرت موسی کلیم در این ۴۰ روز به کوه طور رفته و پس از عبادت خداوند تورات را برای قوم خود به ارمغان می‌آورد.             به گزارش پایگاه اطلاع رسانی طاووس بهشت این روزها مصادف با آغاز سال جدید عِبری برای یهودیان است و به منزله عید نوروز و اول سال آنان به شمار می‌رود. اول ماه قمری که با آغاز فصلِ پاییز مقارن است ابتدای ماه عبریِ «تیشری» بوده و این روز را کلیمیان به عنوان ابتدای سال جدید خود برگزیده‌اند. اما امسال این تقارن با ابتدای ماه قمریِ ذی‌القعده همراه است که آغاز اربعینِ کلیمی به حساب می‌آید. اربعین کلیمی به ۴۰ روزی گفته می‌شود که حضرت موسی کلیم در این ۴۰ روز به کوه طور رفته و پس از عبادت خداوند تورات را برای قوم خود به ارمغان می‌آورد، زمان آغاز این اربعین در روایات مسلمین از ابتدای ماه ذی‌القعده تا ۱۰ ذی‌الحجه آمده است. در روایات و احادیث شیعه و سُنی از مسلمین به اهمیت این اربعین بسیار تاکید شده است و این ایام در نظر اهل معرفت از جایگاه بسیار بالایی برای تهذیب نفس و تزکیه آن برخوردار است. موسی کلیم در این ۴۰ شبانه روز در آن کوه حضور یافته و بی آنکه چیزی بخورد و یا بنوشد و یا دیده بر هم گذارده و بخوابد، تنها به عبادت حق متعال مشغول بوده و پس از این ایام الواحی را که بر روی آن فرامین الهی که منسوب به « ۱۰ فرمان» است را در قالب کتاب تورات برای قوم خود آورد تا ایشان با عمل به دستورات آن از ذلت دنیا رها شده و چون پیامبرشان موسی کلیم با خدای خود سخن بگویند. در دین اسلام نیز به این گوشه نشینی و دوری از ظواهر دنیا برای مدتی محدود و معدود سفارش شده است- البته آنچه در اسلام این دین تام و تمام مورد وصیت است دوری از دنیا و مشاغل آن است و نه دوری از اجتماع و مردم- به طوری که بسیاری از اهل معرفت و قاطبه اهل سلوک بارها این اربعین را با تهجد و تفکر در صفاتِ حق به سر برده‌اند و برکاتی از آن به ایشان رسیده است که شرح آن در احوالات این بزرگان در کتب مختلف به وفور یافت می‌شود. اما آنچه سوای بیان اهمیت این ایام از جهت تزکیه نفس، قابل ذکر و تأمل است این موضوع است که قوم یهود پس از عزیمت موسی کلیم به کوه طور در این ایام بنای اختلاف گذارده و از اطاعت پیامبرشان سر بازدند و به تبعیت از هواهای نفسانی خود پرداخته و پیرو سامری گشته و آیین یکتاپرستی را زمین نهادند. تا آنگاه که موسی (ع) از کوه بازگشت و ایشان را مورد عتاب قرار داد. در زمان حضرت علی (ع)، روزی شخصی یهودی به ایشان عرض کرد که شما چطور پیروانی هستید که هنوز جنازه پیامبرتان را دفن نکرده‌اید به اختلاف افتاده‌اید؟ حضرت امیر به او فرمود: ما بعد از پیامبرمان و بر سر وصی و جانشین او اختلاف کردیم اما شما یهودیان در زمان حیات موسی و در او اختلاف کردید. این بیان نورانی حضرت امیر (ع) در مورد قوم یهود تنها ناظر به گذشته نیست بلکه این نشان دهنده خلق و خویِ یهود است که اختلاف را خداوند در نهاد و نهان اینان قرار داد چرا که به فرموده قرآن نافرمانی خدا را کرده و نعمات او را سپاس و شکر ننهادند. کُلُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا رَ‌زَقْنَاکُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِیهِ فَیَحِلَّ عَلَیْکُمْ غَضَبِی ۖ وَمَن یَحْلِلْ عَلَیْهِ غَضَبِی فَقَدْ هَوَی(طه۸۱) امروز هم در جهان حاضر می‌بینیم که چطور خوی یهودیت با اختلاف و افتراق گره خورده است و این فتنه که خداوند در این قوم نهاده است- قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَکَ مِن بَعْدِکَ وَأَضَلَّهُمُ السَّامِرِ‌یُّ (طه ۸۵) -چگونه این قوم بنی اسرائیل را دچار اختلاف نموده و این اختلاف، جهانی را به آشوب و تنش می‌کشاند. آنچه که ره آورد دین موسوی و اربعین کلیمی بوده همانا دوری از اختلاف و آشوب و تسلیم در برابر خداوند تبارک و تزکیه نفس از هواهای دنیوی است که اسلام توسط نبی مکرمش (ص) آنرا تصدیق نموده است اما قوم یهود که در زمان حیات پیامبر خود نیز از او روی گردان شدند از این تصدیق و تایید به دورند، مادامی که از آموزه‌ها و تعالیم پیامبرشان به دور بوده و به فرمان خدایشان مبنی بر حفظ خون و جان انسان‌ها گوش نسپارند- جان انسان‌ها را حافظ باشید و از خون ریزی و قتل بپرهیزید-(ده فرمان) منبع: فرهنگ نیوز