چندی پیش در کنار یکی از رزمندگان فداکار هشت سال دفاع مقدس بودم که باب گفتگو که بهتر است بگویم درددل باز شد و در حالی‌که در حسرت شهادت می سوخت، می گفت: «شهدا رفتند و ما را تنها گذاشتند، کاش باب شهادت بسته نمی شد و ما در خیل شهدای گران‌قدر قرار می‌گرفتیم» در آنجا بود که این سوال در ذهنم پدیدار شد که آیا واقعاً باب شهادت بسته شده است و آیا دیگر راهی  برای قرب به جایگاه شهدا وجود ندارد؟           یادداشتی از: مهدی رحمتی آرانی   به بهانه‌ی شهادت شهید محمد محرابی پناه چندی پیش در کنار یکی از رزمندگان فداکار هشت سال دفاع مقدس بودم که باب گفتگو که بهتر است بگویم درددل باز شد و در حالی‌که در حسرت شهادت می سوخت، می گفت: «شهدا رفتند و ما را تنها گذاشتند، کاش باب شهادت بسته نمی شد و ما در خیل شهدای گران‌قدر قرار می‌گرفتیم» در آنجا بود که این سوال در ذهنم پدیدار شد که آیا واقعاً باب شهادت بسته شده است و آیا دیگر راهی  برای قرب به جایگاه شهدا وجود ندارد؟ قرآن کریم شهادت در راه خدا را نوعی بیع و معامله بین خدا و مومنین معرفی می‌کند در هر معامله‌ای چهار رکن اساسی وجود دارد: خریدار، فروشنده، متاعی که مورد خرید و فروش قرار می‌گیرد و آن چیزی که در مقابل خرید به فروشنده اعطا می‌گردد. قرآن کریم در سوره‌ی توبه این بیع و معامله را این‌گونه بیان می‌کند: «إن الله اشتری من المومنین انفسهم و اموالهم بأن لهم الجنه...» خداوند جان و مال مومنین را به بهای بهشت خریداری کرده است در این آیه‌ی شریفه خریدار خداست «إن الله اشتری» فروشنده مومنین‌اند «من المومنین» متاع مورد خرید و فروش جان‌ها و مال‌های مومنین است «انفسهم و اموالهم» و چیزی که در مقابل آن اعطا می‌گردد بهشت است «بان لهم الجنه» البته پرواضح است که خداوند متعال مشتری و خریدار جان‌ها و مال‌هایی از مومنین است که پاک و منزه شده‌اند و این‌گونه نیست که خداوند به دنبال متاع و کالایی باشد که پر از آلودگی گناه و شهوات است. در ایام اربعین شهادت شهید محمد محرابی پناه نتیجه‌گیری این نکته قابل توجه است که شهادت این شهید بزرگوار ثابت کرد که باب شهادت هنوز  بسته نشده است بلکه باید متاع وجود انسان خریدنی باشد باید وجود  انسان آنقدر الهی و خالص شده باشد که خداوند متعال را به پای معامله با بنده‌اش بکشد ورنه هر متاعی قابلیت معامله، آن هم در محضر پروردگار عالم را ندارد. البته این‌گونه هم نیست که اگر کسی به مقام شهادت در راه خدا نرسید وجودش دارای آن پاکی و خلوص نیست بلکه گاهی اوقات خداوند متعال برخی از  بندگان صالح خود را به‌عنوان ذخیره نگه می‌دارد تا راه صحیح و درست را که همان راه شهداست تبیین و ترویج نمایند تا آن‌زمان که این مأموریت را نیز به سلامت به پایان بردند در جوار قرب و رحمت خود جای دهد. بالاترین نمونه این بیع و معامله آن است که حسین‌بن‌علی(ع) در صحنه‌ی پرعظمت عاشورا انجام داد و هرآن‌چه داشت در طبق اخلاص به محضر پروردگار عالم تقدیم کرد. شهدای ما کاری حسینی کردند و رفتند اما آیا ما جاماندگان از خیل شهدا کاری زینبی و سجادی انجام داده‌ایم؟ و این سوالی است که باید ذهن هر دوست و دوست‌دار شهیدی را به خود مشغول سازد.