سوال؛ آیا محمد بن حنفیه موافق قیام امام حسین(ع) بود؟ نکته ؛ برخی از محققین کهولت سن، عده ای دیگرکم بینایی ایشان را دلیل بر عدم همراهی با امام به کوفه ذکر کرده اند. اما  آیا به نظر شما تفاوت دیدگاه ایشان با امام در مسئله حرکت به کوفه و قیام علیه دستگاه حکومت، نمی توانست اصلی ترین عامل در عدم دریافت پیام امام، مبنی بر لزوم حرکت و همراهی نخبگان با امام در قیام بر علیه امویان باشد؟ متن بارزترین شخصیت با توجه به معیارهای شأنیت و توقع حضور در کنار امام، محمد بن حنفیه است. او فرزند علی بن ابیطالب(ع) معروف به حنفیه از خاندان بنی هاشم بود که برادر حسنین(ع) است اما مادر حسنین، فاطمه و مادر محمد، خوله دختر جعفر بن قیس بن مسلمه حنفیه بود. بلاذری از مدائنی گزارش کرده است پیامبر(ص)، علی(ع) را به یمن فرستاد و او به خوله که در میان بنی زبید همراه عمرو بن معدی کرب مرتد شده بودند، دست یافت. خوله در همان زمان رسول خدا (ص)، سهم علی(ع) شد. پیامبر(ص) به او گفت اگر پسر به دنیا آورد نام او را به اسم و کنیه من بنامید. پس از درگذشت فاطمه(س) خوله پسری به دنیا آورد و علی(ع) اسم او را محمد و کنیه اش را ابوالقاسم (1) گذاشت. محمد حنفیه آشکارا امام خودش و اطرافیانش را حسین (ع) معرفی کرده و در جنگهای جمل و صفین، با ناکثین و قاسطین حضور داشت و در برخی موارد پرچم دار بود. (2) نتیجه  پس علتی که برخی مبنی بر عدم اعتقاد او به امام خویش یعنی حسین (ع) مطرح می کنند و یا این که ترس او را از جنگ، علت عدم یاری امام حسین(ع) گفته اند، نمی تواند درست باشد. فردی از محمد پرسید چرا پدرت تو را در برابر تیر قرار می¬دهد، اما حسنین را نه؟ پاسخ داد چون آن دو همچون صورت اویند و من هم چون دستش. امام با دست خود صورتش را حفظ می کند. (3)   [1] . محمد بن سعد، همان، ج 5، 68؛ ابن حزم، الاندلسی، جمهره انساب العرب، مصر دارالمعارف، 1391ق، ص37. [2] . محمد بن سعد، همان، ج 5، ص 69. [3] . علی بن عیسی، اربلی، کشف الغمه، تبریز، ج 2، ص 235؛ شمس الدین ذهبی، همان، ج 6، ص184.   پژوهشگر: وحید متشکر انتهای پیام/14