شهر محاصره شده بود و نیروهای دشمن پشت دروازه های شهر رسیده بودند؛ با این وجود ترسی میان مردم یافت نمی شد. مقاومت ادامه داشت تا زمانی که شخصی در اتاق فکر لشکر دشمن، ایده ای را عنوان کرد که تغییر دهنده ی نتیجه ی جنگ بود.  بهترین راه برای تاثیر گذاشتن بر مردم و شکست مقاومتشان چه بود؟ آذوقه در حال تمام شدن بود و مردم شهر، مواد غذایی خود را از مغازه داران مطمئن می خریدند، شبانه جاسوس ها در لباس تاجران به خانه ی مغازه داران رفتند و گفتند شهر در محاصره است اما ما می توانیم برای شما آرد، شکر و غلات فراهم آوریم. مغازه داران که انبارهای خود را خالی دیدند به ناچار پیشنهاد تاجران را پذیرفتند اما نمی دانستند که آنان جاسوس های دشمن هستند. در اردوگاه دشمن، آذوقه ها با سمی خفیف مخلوط می شد و به این طریق غذای مسموم وارد شهر شد . سم خفیف برای مردم قابل تشخیص نبود و به مرور زمان موجب بیماری شد و از طرفی طولانی شدن جنگ و بیماری، امید مردم را روز به روز کم تر می کرد و جاسوسان مدام میان مردم شایعه می کردند که دشمن شهر را جادو کرده است. هفته ها گذشت و رشته های مقاومت ضعیف تر شد تا جایی که دشمن توانست آرمان مقاومت را در هم شکند و شهر را به راحتی تسخیر کند. مهم ترین راه تاثیر گذاری بر جامعه، تغییر مواد غذایی آن است چه غذای جسم باشد چه غذای روح. دانشگاه فرهنگیان از مراکزی است که غذای روح را به دست پیشگامان عرصه تعلیم و تربیت (معلمان) می دهد و سلامت روانی جامعه را همین دانشگاه تعیین می کند. این سلامت، از مواردی است که این دانشگاه را جزو اولویت های اساسی برای تعالی جامعه و رشد و شکوفایی آن قرار می دهد؛ چرا که رسالت این دانشگاه تربیتِ معلم و تاثیر بر فرهنگ و آرمان های یک جامعه است.همانگونه که مقام معظم رهبری فرموده اند: امروز مهم‌ترین نیاز آموزش و پرورش کشور، معلّم است؛ مهم‌ترین نیاز، معلّم است. بنده آماده هستم و هر کاری که از من بربیاید و بتوانم انجام بدهم و در اختیار بنده باشد، قطعاً انجام میدهم؛ برای اینکه این مسئله را جزو مسائل درجه‌ی اوّل کشور میدانم و می‌شناسم. یادداشتی از دکتر محسن صانعی رئیس دانشگاه فرهنگیان آران و بیدگل پیرامون روز و مقام معلم انتهای پیام/14