ذبح عظیم

<p> چرا همسر حضرت زینب(س) عبدالله بن جعفر، امام حسین(ع) را همراهی نکردند؟ نکته؛ به نظرشما دیدگاه ابن جعفر نسبت به این قیام امام منفی بوده است ؟ طبری با سند خویش از امام سجاد(ع) نقل می¬کند چون از مکه بیرون شدیم عبدالله بن جعفر به امام حسین(ع) نامه ای نوشت و همراه دو پسرش عون و محمد فرستاد. متن آن چنین است «تو را به خدا وقتی نامه ام را می¬نگری بازگرد، من از این سفر و راهی که در پیش گرفته¬ای بیمناکم و نسبت به نابودی خود و خانواده ات نگرانم. اگر امروز تو کشته شوی نور زمین خاموش می¬شود، تو راهنمای هدایت یافتگان و امیر مؤمنان هستی. شتابان مرو.
متن خبر

 چرا همسر حضرت زینب(س) عبدالله بن جعفر، امام حسین(ع) را همراهی نکردند؟ نکته؛ به نظرشما دیدگاه ابن جعفر نسبت به این قیام امام منفی بوده است ؟ طبری با سند خویش از امام سجاد(ع) نقل می¬کند چون از مکه بیرون شدیم عبدالله بن جعفر به امام حسین(ع) نامه ای نوشت و همراه دو پسرش عون و محمد فرستاد. متن آن چنین است «تو را به خدا وقتی نامه ام را می¬نگری بازگرد، من از این سفر و راهی که در پیش گرفته¬ای بیمناکم و نسبت به نابودی خود و خانواده ات نگرانم. اگر امروز تو کشته شوی نور زمین خاموش می¬شود، تو راهنمای هدایت یافتگان و امیر مؤمنان هستی. شتابان مرو. من در پی نامه خواهم آمد.(1) متن عبدالله بن جعفر فردی بزرگوار و بسیار بخشنده و سخاوتمند معرفی شده است. در تاریخ به او لقب «جواد، بحر الجود و قطب السخاء» داده اند. (2) عبدالله به واسطه موقعیت خانوادگی و جایگاه والای پدرش نزد رسول خدا (ص) و امام علی(ع) مورد احترام بود. او فرزند جعفر طیار برادرزاده و داماد امیرالمؤمنین، همسرش زینب کبری، مادرش اسماء بنت عمیس بود. وی اولین مولود از مسلمانان در سرزمین حبشه بود و در سال هشتاد در سن نود سالگی از دنیا رفت، مادرش اسماء بعد از شهادت جعفر طیار با ابوبکر و سپس با علی(ع) ازدواج کرد؛ از این رو عبدالله و محمد بن ابی بکر و یحیی بن علی برادران مادری هستند. (3) پس از شهادت پدرش، پیامبر (ص) برای دلجویی به خانه آنها رفت و آنان را مورد محبت و ملاطفت خاص خود قرار داد و فرمود من سرپرست آنها در دنیا و آخرت هستم و  عبدالله در خلقت و خصلت شبیه من است. همچنین زمانی دیگر در حق او چنین دعا فرمود «پروردگارا برای جعفر ذریه¬ای نیکو قرار ده و به بیع عبدالله، برکت عطاکن».(4) عبدالله بن جعفر هنگام صلح و جنگ مورد اعتماد و طرف مشاوره امیرمومنان علی(ع) و امام دیگر بود. در جنگ صفین یکی از فرماندهان سپاه امام علی و نیز یکی از شهود حکمیت از طرف امام بود. امام (ع) هنگام عزل و نصب فرماندهان با او مشورت می¬کرد. وی از جمله کسانی بود که هنگام تبعید ابوذر به ربذه در کنار علی حضور داشت واو را بدرقه کرد. همچنین طبق دستور امام بر ولید بن عقبه حد جاری کرد. (5) او درمراسم غسل و کفن کردن شبانه امام و بدون اطلاع مردم، حاضر بود. بعد از شهادت امام علی(ع) نیز در کنار امام حسن (ع) قرار گرفت. در جریان حرکت سپاه امام به سوی لشکر معاویه از حریم خاندان امامت دفاع کرد. همچنین وی بارها عشق وعلاقه و ایمان خود را به امام حسین(ع) ابراز نمود، از جمله وقتی معاویه، ام کلثوم دختر عبدالله بن جعفر را برای پسرش یزید خواستگاری کرد او در پاسخ گفت «مرا امیری است که بی اذن او کاری نکنم» و این گونه اختیار دخترش را به حسین (ع) واگذار کرد.(6) عبدالله بن جعفر از جمله ی کسانی بود که در اثبات ولایت علی(ع)به حدیث غدیر تمسک جست و نام خود را در زمره راویان حدیث غدیر ثبت کرد. (7) هنگامی که معاویه در سال50 ق به منظور گرفتن بیعت برای یزید به مدینه سفر کرد و با بزرگان قبایل، از جمله عبدالله بن عباس، عبدالله بن جعفر، عبدالله بن عمر و عبدالله بن زبیر به طور خصوصی دیدار کرد و آنها را به بیعت با یزید دعوت کرد، عبدالله بن جعفر با سخنان قاطع و کوبنده ی خود، نقشه¬های معاویه را نقش بر آب کرد و به بیعت بایزید پاسخ منفی داد و بر حقانیت اهل بیت و خاندان رسول خدا بر ولایت و خلافت تأکید کرد.(8) نتیجه؛ با توجه به این که عبدالله امام را از رفتن به سمت کوفه بر حذر داشته بود و حتی حاضر بوده تا از سوی حاکمان وقت برای امام امان نامه بگیرد؛ می¬توان به دیدگاه منفی او همچون دیگران درباره این قیام پی برد... [1] . عبدالرزاق، مقرم، مقتل الحسین، قم، مکتبة بصیرتی، ج 2، ص 85. [2] . ابن عبد البر قربطی، همان، ج3، ص17. [3] . ابوالحسن علی بن محمد ابن اثیر، همان، ج3، ص133. [4] . احمد بن یحیی بلاذری، همان، ج2،ص298؛ ابن حجر عسقلانی، همان، ج4، ص36-37. [5] . محمد بن علی ابن اعثم، همان، ج3،ص382. [6] . احمد بن یحیی بلاذری، همان، ج2، ص67. [7] . احمدبن علی بن ابی طالب، طبرسی، الاحتجاج، تهران، اسوه،1413، ج2، ص3 ؛ عبدالحسین، امینی، الغدیر، بیروت، دارالکتاب العربی، 1397ق، ج1، ص199. [1}. ابن قتیبه دینوری، الامامة و السیاسة، ج1، ص149-195. پژوهشگر: وحید متشکر انتهای پیام/14    

تاریخ آخرین تغییر
پنجشنبه, اردیبهشت 2, 1400 - 18:55
کد خبر: 5286

https://tavoosebehesht.ir/node/5286

افزودن دیدگاه جدید