آخرین عید جبهه حق تا هنگامه جشن ظهور

نهم ربیع الاول؛ آخرین عید جبهه حق تا هنگامه جشن زیبای ظهور، بیعتی دوباره به بلندای دعای عهد در طول تاریخ، برای تحقق جامعه عدل مهدوی و حاکمیت جهانی اسلام و تجلی اراده مستضعفین عالم و نابودی جبهه استکبار و باطل، تحقق عدل، عدالت و حاکمیت توحید در جهان است. نهم ربیع الاول، سالروز آغاز امامت دوازدهمین حجت الهی و تجدید عهد با مهدی موعود(عج) در غدیری دیگر است.

نهم ربیع الاول؛ آخرین عید جبهه حق تا هنگامه جشن زیبای ظهور، بیعتی دوباره به بلندای دعای عهد در طول تاریخ، برای تحقق جامعه عدل مهدوی و حاکمیت جهانی اسلام و تجلی اراده مستضعفین عالم و نابودی جبهه استکبار و باطل، تحقق عدل، عدالت و حاکمیت توحید در جهان است. نهم ربیع الاول، سالروز آغاز امامت دوازدهمین حجت الهی و تجدید عهد با مهدی موعود(عج) در غدیری دیگر است.

متن خبر

طاووس بهشت: روز نهم ربیع ‌الاول، سالروز شروع امامت منجی عالم بشریت، موعود انبیاء، پایان بخش حاكمیت طاغوت و برقراری حكومت عدل الهی در سرتاسر زمین است. روز نهم ربیع، روز عید امامت و ولایت و مهدویت و غدیر ثانی و در امتداد غدیر است. اگر روز غدیر از منظر قرآن، روز اکمال و اتمام نعمت است، نهم ربیع الاول نیز روز اکمال و اتمام امامت و ولایت می باشد. اما متاسفانه برخی در این ایام نه غالبا از منظری واقع بینانه بلکه یک سویه و جهت دار درصدد دامن زدن به اختلافات مذهبی در جهان اسلام، هستند. به عبارتی به جای اینکه درصدد کشف و شناسایی حقایق و ظرفیت های عظیم این محور وحدت در امت اسلام باشند، درصدد برگزاری جشن های خاص بدون مدرک شرعی و تنها مستند بر کتب متاخر و نه کتب اصیل شیعه و تفاسیر اشتباه از حدیث رفع قلم و دامن زدن به آتش کینه مذهبی، می باشند. این چنین نگاهی، به دنبال تبدیل مهدویت و منجی باوری امت اسلام به عنوان بزرگترین محور وحدت جهان اسلام، به مساله اختلافی، هستند؛ که گناه نابخشودنی در نزد پیشگاه الهی، خواهد بود.   نهم ربیع، آغاز امامت امام عصر   بعد از شهادت امام حسن عسکری، حضرت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، دوازدهمین پیشوای شیعیان، یگانه فرزند حضرت امام حسن عسکری علیه السلام است در نهم ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری قمری، به مقام امامت رسید. عید نهم ربیع الاول، عید آغاز امامت امام موعود و زیباترین طراحی و مهندسی فرهنگی برای مذهب و مکتب تشیع است چرا که شیعه پس از دو ماه و اندی حزن مقدس با جشن و سرور آغاز امامت حی و حاضر منقلب می شود. عید نهم ربیع الاول، اولین شادی مقدس و دینی پس از طولانی ترین حزن و اندوه سالیانه شیعه است و جشن نهم ربیع، بین دو ماه محرم و صفر تا عید ولادت پیامبر (در نیمه ماه ربیع الاول) قرار گرفته است و می توان آن را انقلاب عرفانی، رفتاری و فرهنگی شیعیان از عزا و حزن به فرح و سرور دانست.   نهم ربیع، آغاز امامت حضرت مهدی(عج)، امتداد عید غدیر است   اگر روز غدیر از منظر قرآن، روز اکمال و اتمام نعمت است، نهم ربیع الاول نیز روز اکمال و اتمام امامت و ولایت می باشد. از اینرو، نهم ربیع الاول و آغاز ولایت آخرین ذخیره الهی، از یک منظر، همانند غدیرخم خواهد بود -چراکه در غدیرخم، امامت و ولایت امیرالمومنین، اعلان شد ولی رسمیت و فعلیت آن به پس از رحلت پیامبر موکول گشت، هر چند آن هم هیچ گاه محقق نشد و البته این عدم تحقق تنها به معنی عدم تحقق ولایت سیاسی آن حضرت بود اما ولایت علمی، تکوینی و اجتماعی امام علی، به تحقق پیوست- ولایت علمی و تکوینی امام عصر نیز در عصر غیبت، هرچند حضرت ایشان از دیده ها غایب گشتند اما همچنان پابرجاست. بنابراین در عصر غیبت هرچند امام حاضر، از دیده ها غایب است لکن انتفاع از امام غایب از نظر، همچون انتفاع انسان از خورشید پشت ابر، می باشد که هرچند دیده نمیشود اما باعث روشنایی و ایمنی اهل زمین، می باشد. از طرفی، همان گونه که تمام عوالم وجود از تفویض مقام امامت در غدیرخم آن روز را با سرور و شادی و نشاط جشن می گیرد، نهم ربیع الاول هم در مقام آخرین غدیر و در امتداد آن، جشن آغاز امامت آخرین معصوم است.   تفاوت عید غدیر و عید نهم ربیع   هرچند عید نهم ربیع، در امتداد غدیر می باشد لکن یک تفاوت اساسی با عید غدیر، در دل این روز، نهفته است و آن اینکه: نهم ربیع الاول، عید واقعی شیعه در عصر حاضر، است چرا که این آغاز به گونه ای انجام شد که بر خلاف دیگر آغازها و همچون آغاز عید غدیر خم، خطر هجوم و نابودگری ابلیس های جن و انس و جبهه باطل، را برای همیشه از امام معصوم دور کرد و حال آنکه انتفاع از امام معصوم در پس پرده غیبت -همچون خورشید پشت ابر- می باشد، لکن مردم آن زمان در صدر اسلام، از این انتفاع ظاهری، نیز بی بهره ماندند. و تحقق اراده الهی برای حاکمیت انسان کامل، به امام عصر، سپرده شد.   همچنین، در بیان تفاوت دیگر نهم ربیع با اعیاد دیگر، روز نهم ربیع، به عنوان لحظه آغاز امامت امام عصر، دارای مرتبه و جایگاهی ویژه در تاریخ آغاز امامت معصومین است، زیرا، در این آغاز که آخرین آغاز نیز خواهد بود، شاهد انتقال میراثی بس عظیم از سراسر تاریخ پیامبران و امامان به آخرین امام و نیز شاهد تحقق اراده الهی برای ایجاد حاکمیت عدل الهی در سراسر گیتی و جهان هستی، خواهیم بود که این مهم، با آغاز عید غدیرخم، اتفاق نیافتد و به آینده و به دوران حاکمیت جهانی اسلام در دوران امام مهدی، موکول گردید، و میراث تمام انبیاء و امامان، به ایشان، منتقل گردید. که این میراث، به عنوان آیینه تاریخ نبوت و امامت، محسوب میشود.   چرا جشن امامت امام عصر   ممکن است چنین پرسش شود که: ما برای امامت هیچ کدام از ائمه علیهم السلام مراسم جشن نمی گیریم چرا فقط برای امام دوازدهم، مراسم جشن و تجدید بیعت با ایشان، و جشن نهم ربیع، برگزار میشود؟ پاسخ این است که:   اولا، فرهنگ سازی برای شادی ایام الله همانند عید غدیر، عید مبعث، سالروز ولادت پیامبر اکرم(ص) و دیگر مناسبت های مذهبی ریشه در مدیریت و سیره فرهنگی اهل بیت(ع) دارد. شیعیان، هم میلاد و هم مبعث رسول الله(ص) را گرامی میدارند، هم میلاد امیر مومنان(ع) و هم عید غدیر را جشن میگیرند. بنابراین شایسته است درباره بقیه الله (ارواحنا له الفداء) نیز هم در سالروز ولادت ایشان، نیمه شعبان و هم در سالروز امامت وی، نهم ربیع الاول جشن گرفت و شادی و سرور ممدوح و مشروع کرد.   ثانیا، با توجه به اینکه امام عصر(عج)، امام حی و حاضر بوده و عهده دار زعامت و رهبری بشریت در عصر حاضر است، به این مناسبت، در سالروز آغاز امامت و ولایت این امام همام، تجدید عهد و بیعت با ایشان، صورت می گیرد، همانطور که امام صادق با دستور خواندن دعای عهد، به شیعیان، این امر مهم را یادآوری فرموده اند. بنابراین، آن امام همام، هم اکنون زنده است و دوران ما، دوران امامت اوست و آن حضرت، «امام عصر» ما است و برای اینکه دل‌ها و ذهن‌ها توجه بیشتری به آن حضرت پیدا کند و مسأله امامت در عصر غیبت، از یادها نرود و شوق انتظار در دل ها برافروخته‌تر شود، سالروز آغاز امامت آن حجت الهی را یاد می‌کنیم و جشن می‌گیریم. به خصوص با توجه به شرایط حاضر در جهان معاصر که نسبت به وجود آن حضرت، از سوی دشمنان اهل بیت، تشکیک می‌شود و «مهدی باوری» را زیر سؤال می برند، گرامیداشت این روز، تلاش برای ریشه‌ دارتر کردن این باور اسلامی و شیعی در دل‌های اهل ایمان و منتظران ظهور آن حضرت است.   ثالثا، همانطور که ذکر شد، وقتی این روز، عیدی همانند عید غدیر شد، پاسداشت و احیا و تکریم آن نیز همچون عید غدیر، شایسته خواهد بود و همان گونه که اهل بیت(ع) به احیا و فرهنگ سازی برای عید غدیرخم پرداختند، احیای این روز هم که شاهد آخرین و ویژه ‌ترین تفویض مقام امامت می باشد، لازم خواهد بود و پس از دو ماه محرم و صفر که مصداق روایت "یحزنون لحزننا" است، مصداق "یفرحون لفرحنا" همانا نهم ربیع الاول و ماه ربیع الاول است. (محمد رضایی ‏آدریانی، کتاب نهم ربیع الاول)

تاریخ آخرین تغییر
پنجشنبه, اردیبهشت 2, 1400 - 21:15
کد خبر: 7718

https://tavoosebehesht.ir/node/7718

افزودن دیدگاه جدید